Me ongane fra Varmen
blei spridde for adle vindar,
men det synge ennå i blodet,
kver gang me rusle ein tur
i de gamle gadene der inne.
Det e mange av oss så tidligt fekk trang te det i voksen alder.
Me ongane fra Varmen
bodde på den mørka sidå av byen.
Men dér levte me så godt me konne
blant arbedssledne og pengesledne voksne,
mange av di så trøtte at
de smilte bare ‘viss di
hadde fått i seg ein goe dram.
Det e mange av oss så huske det.
Me ongane fra Varmen
stjal brislingteiner og blikkremser
fra fabrikkane der inne,
fra di voksne sine fabrikkhallar.
Polti va itte oss te stadighed.
Å plagte livet av foreldrene våre,
mens me låg gjømde i mørke bag-gader.
Det e mange av osser så ikkje har glømt dét heller.
Me ongane fra Varmen
gjekk på skolane Nylund å Johannes.
Sju forferdeligge år i trange klasserom.
År så me helst ikkje vil tenka på i dag.
Men me lerte å lesa å skriva.
Det e mange av oss så e glae for det i dag.
Åh, me ongane fra Varmen
lerte å slåst å slida.
Någen fekk spisse albuar å store ambisjonar.
Men mange røyg på fydlå før di nådde tjue år.
Men det e ganske mange av oss
så holde oss flydandes ennå.
