Du får ingen dag i morgon
Det er ikkje slik det er
Ein må grei’ ut si eiga våronn
I ei slitsam og blåkald verd
Om du enno ein gong åpner augo
Når ljoset frå dagen vert tend
Så grip han med wbegge nevar
Ligg ikkje tålmodeg og vent
Musklene er ikkje starke
Og huden er kald og våt
Men augo har slutta å verke
Etter din såre gråt
Du skal ikkje tenke attende
Stengt inne i einsemd og sut
Du skal deg mot framtida vende
Og skjula at ryggen er lut
Kjenner du sola som bryter
Seg inn i di trøytte sjel
Der drep ho den delen som syter
Og pleier den andre vel
Du treng ikkje takke og bukke
For sola er tenaren din
Du former di eiga framtid
Når varmen frå sola kjem inn
Han skal ikkje vera din herre
Dagen som vokser fram
Nei, spenn han som hest for di kjerre
Så bruk han då utan skam
Gå djervt ut til livet som venter
Det treng deg nok meir enn du trur
Og krev av det ågerrenter
For den tida det holdt deg i bur
